در شرایطی که مقدار آب قابل دسترس کافی نباشد کشت مخلوط سورگوم و ذرت علوفه ای می تواند راهکار مناسبی در رسیدن به کشاورزی پایدار باشد. سیستم های خاک ورزی نیز با توجه به ویژگی های بیوشیمیایی و فیزیکی خود می توانند بر عملکرد این گیاهان در کشت مخلوط اثرگذار باشد. بنابراین این آزمایش با هدف بررسی عملکرد علوفه و شاخص های رقابتی کشت مخلوط، در سال زراعی 1400-1399 اجرا شد. تیمارها شامل سطح خاک ورزی مرسوم، کم و بی­خاک ورزی بود. الگوهای کشت مخلوط نیز شامل کشت خالص سورگوم و ذرت علوفه ای، کشت یک ردیف در میان ذرت و سورگوم علوفه ای و کشت یک درمیان روی ردیف های کاشت بود. نتایج نشان داد بالاترین ارتفاع بوته (295 سانتی متر) در کشت مخلوط یک ردیف در میان و سطح برگ (88/6) در کشت مخلوط یک درمیان روی ردیف و خاک ورزی مرسوم به­دست آمد؛ درحالی­که بیشترین عملکرد علوفه تر (08/11 کیلوگرم در متر مربع) در کشت خالص سورگوم در خاک ورزی مرسوم مشاهده شد. LER کشت مخلوط یک درمیان روی ردیف با 17/1 نشان از برتری کشت مخلوط نسبت به کشت خالص داشت. شاخص های رقابتی همچون شاخص غالبیت، ضریب ازدحام نسبی و نسبت رقابتی نشان داد گیاه ذرت علوفه ای در شرایط کشت مخلوط گیاه غالب می باشد. شاخص بهره وری سیستم نیز با 11/8 نشان داد که کشت مخلوط یک درمیان روی ردیف در شرایط خاک ورزی مرسوم نسبت به دیگر تیمارها برتر بود. به­طور کلی نتایج حاکی از آن بود که در شرایط خاک ورزی مرسوم و کشت مخلوط، عملکرد قابل قبولی به­دست آمد، این برتری می تواند منجر به افزایش کاربرد سورگوم در کشت مخلوط و کاهش آب مصرفی باشد.

پتاسیم وظایف فیزیولوژیکی بسیار مهمی را در گیاه به عهده دارد و از عناصر غذایی ضروری گیاه محسوب می شود. در ارزیابی قابلیت استفاده پتاسیم خاک و مدیریت مصرف کود، ایزوترم های تبادلی پتاسیم که از منحنی های کمیت- شدت ناشی می شوند، اطلاعات مفیدی را ارایه می کنند. در این بررسی برای تعیین رابطه کمیت- شدت پتاسیم و به دست آوردن پارامترهایی مانند پتاسیم به سهولت قابل تبادل، پتاسیم به سختی قابل تبادل، نسبت فعالیت پتاسیم، نسبت فعالیت پتاسیم در حال تعادل و ظرفیت بالقوه بافری، 4 تیمار کلرید پتاسیم، کلرید پتاسیم + کلرید آمونیوم، کلرید پتاسیم + مونوفسفات سدیم و کلرید پتاسیم + کلرید آمونیوم + مونوفسفات سدیم بر روی نمونه های خاکی که از عمق 30-0 سانتی متری و از سه منطقه سری خاک رحمت آباد (پردیس کشاورزی گرگان)، لورک اصفهان و دهستان صالحان خمین با سطوح ویژه متفاوت تهیه شده بود، اعمال گردید و با استفاده از آزمون مقایسه میانگین جفتی مشاهده شد که در همه تیمارها، بیش ترین مقدار ظرفیت بالقوه بافری برای خاک پردیس گرگان به دست آمد. این بیانگر این است که وجود رس غالب ایلایت در خاک پردیس، موجب تثبیت شدن پتاسیم در بین لایه ها می گردد. از بین 4 تیمار در هر خاک، بیش ترین مقدار ظرفیت بالقوه بافری با تیمار کلرید پتاسیم و کم ترین مقدار آن با تیمار کلرید پتاسیم + کلرید آمونیوم مشاهده شد. تیمار کلرید پتاسیم + مونوفسفات سدیم دارای ظرفیت بالقوه بافری بیش تری نسبت به تیمار کلرید پتاسیم + کلرید آمونیوم + مونوفسفات سدیم بود. افزایش غلظت نمک سدیم در محلول خاک، موجب افزایش غلظت نمک در لایه دوگانه پخشیده الکتریکی و افزایش ظرفیت بالقوه بافری می گردد. برای مقایسه میزان قابلیت استفاده پتاسیم خاک های با سطح ویژه بالا و لایه دوگانه الکتریکی منقطع با خاک های با سطح ویژه پایین، غلظت پتاسیم در حالت تعادل ممکن است معیار مناسبی باشد و پیشنهاد می شود به جای ظرفیت بافری پتاسیم، همبستگی میزان پتاسیم قابل استفاده خاک ها با نسبت فعالیت پتاسیم در حال تعادل آن ها بررسی گردد.

تنش خشکی به عنوان یک عامل محیطی مهم، محدود کننده رشد و عملکرد گیاهان به شمار می آید. گیاهان از طریق راهبردهای متعدد مانند تغییر در ارتفاع گیاه، بیوماس، محتوای کربوهیدرات و سطوح هورمونی به تنش های محیطی سازگار می شوند. بنابراین، یک طرح اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار برای تعیین سازوکارهای تحمل به خشکی القاء شده به وسیله پنکونازول در گیاه مرزه سهندی به اجرا در آمد. تیمار سطوح آبیاری (نرمال، 60% FC = و30% FC =) و پنکونازول (شاهد، 10 و20 میلی گرم در لیتر) اعمال شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی منجر به کاهش معنی دار ارتفاع گیاه، عملکرد تر و خشک، محتوای اسید ایندول استیک (IAA) و اسید ژیبرلیک (GA) و القای افزایش قابل توجه کربوهیدرات های محلول کل (TSC)، گلوکز، ساکارز، فروکتوز و اسید آبسیزیک (ABA) می گردد. تیمار پنکونازول منجر به کاهش ارتفاع بوته، IAA، GA و افزایش عملکرد تر و خشک، TSC، گلوکز، ساکارز، فروکتوز و ABA شد. تیمار پنکونازول سطح فروکتوز و ABA را تقریبا 2/5 و 4/5-3/5 برابر بیشتر ازشاهد، به ویژه در برداشت دوم، افزایش داد. کاهش معنی دار هورمون های رشد به موازات افزایش چشمگیر هورمون بازدارنده با افزایش تنش خشکی و تیمار پنکونازول منجر به کاهش معنی دار در نسبت GA+IAA)/ABA) شد (حدود 70 درصد در سطح آبیاری 30 درصد و غلظت 20 میلی گرم در لیتر پنکونازول در مقایسه با شاهد). در مجموع به نظر می رسد که کاربرد 20 میلی گرم در لیتر پنکونازول همراه با رژیم رطوبتی برابر با 60 درصد ظرفیت مزرعه ای، می تواند تیمار مناسبی برای زراعت مرزه سهندی در مناطق خشک باشد. علاوه بر این، افزایش تولید فروکتوز و سطح ABA القاء شده به وسیله پنکونازول نقش برجسته ای در تحمل به خشکی این گیاه دارد.

برای مطالعه تاثیر سطوح رطوبتی مختلف (FC، 60 FC درصد، 70 FC درصد و 85 FC درصد) بر شاخص های رشد، عملکرد و اجزای عملکرد عدس آزمایشی به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه به اجرا در آمد. فاکتور اول شامل چهار سطح آبیاری و فاکتور دوم ارقام عدس (زیبا و مردم) بودند. سطوح رطوبتی در مرحله شروع گلدهی اعمال شدند. در هر دو رقم تغییرات سرعت رشد نسبی (RGR) و سرعت جذب خالص (NAR) در سطوح رطوبتی مختلف با افزایش درجه روز رشد روند کاهشی داشت. بیشترین عملکرد دانه، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در نیام، طول دوره پرشدن دانه، تعداد روز تا رسیدگی و شاخص برداشت به سطح آبی 60 FC درصد مربوط بود که با سطح آبی 70 FC درصد اختلاف معنی داری نداشت. این روند در مورد برخی از صفات فیزیولوژیک مانند شاخص سطح برگ (LAI)، ماده خشک (DM) و سرعت رشد محصول (CGR) نیز مشاهده گردید. رقم زیبا نسبت به رقم مردم از میزان شاخص سطح برگ، وزن خشک و سرعت رشد محصول، عملکرد دانه، تعداد دانه درنیام، تعداد نیام دربوته، طول دوره پرشدن دانه و شاخص برداشت بیشتری برخوردار بود. بسیاری از شاخص های زراعی و فیزیولوژیک عدس مثل وزن خشک و سطح برگ در سطوح رطوبتی بالای خاک یعنی 85 FC و FC به دلیل آبیاری گلدان ها به ترتیب هر یک روز در میان و هر روز، محدود بودن زهکش خاک گلدان نسبت به مزرعه و حساس بودن عدس به آب زیاد موجود در خاک کاهش نشان داد.

برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح متفاوت رگولین به همراه جیره های متفاوت فلاشینگ بر عملکرد تولیدمثلی میش های بلوچی در قالب طرح کاملا" تصادفی با 5 تیمار 8 رأسی انجام شد. تیمارهای آزمایشی به ترتیب شامل: گروه 1-(جیره پایه بدون رگولین و جیره فلاشینگ)، گروه2-(سطح 1 رگولین+ جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن ماهی)، گروه 3-(سطح 2 رگولین+ جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن سویا )، گروه4-(سطح 1 رگولین+ جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن سویا )، گروه 5-(سطح 2 رگولین + جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن ماهی)، بودند. طول دوره مصرف جیره فلاشینگ 25 روز در نظر شد(10 روز قبل از قوچ اندازی تا 15 بعد از قوچ اندازی). در فاصله بین روزهای 70 تا 90 روز بعد از زایش به محض مشاهده رفتار فحلی، میش ها، عملیات قوچ اندازی انجام شد. آزمایش اولتراسونوگرافی جهت بررسی تعداد فولیکول های گراف و جهت تشخیص آبستنی، 34 روز بعد از قوچ اندازی انجام شد. بعد از زایش نیز فراسنجه های تولیدمثلی نظیر نرخ بره زایی (بره های متولد شده به میش های زایمان کرده) و دوقلوزایی (تعداد میش های دوقلوزا به میش ها زایمان کرده) و مرده زایی(بره های مرده متولد شده به میش های زایمان کرده) محاسبه شد. نتایج مربوط به نرخ تخمک ریزی، نرخ آبستنی، نرخ مرده زایی و نرخ بره زایی بین گروه های مختلف اختلاف معنی داری مشاهده شد ( 05/0>P) بیشترین نرخ تخمک ریزی (100درصد)، نرخ آبستنی (100درصد) و نرخ بره زایی (125 درصد) و کمترین نرخ مرده زایی (صفردرصد) مربوط به گروهی بود که دو سطح ملاتونین و جیره فلاشینگ حاوی 4 درصد روغن سویا مصرف کرده بودند و با گروه شاهد اختلاف معنی داری داشتند ( 05/0>P)نتایج فاصله قوچ اندازی تا فحلی بین تیمارها اختلاف معنی داری نداشت. نتایج مربوط به میانگین تعداد فولیکول های گراف در تخمدان میش ها در زمان فحلی و تعداد جسم زرد 10 روز بعد از قوچ اندازی نشان داد که استفاده از ملاتونین در خارج از فصل تولیدمثل باعث افزایش تعداد فولیکول های گراف در زمان فحلی گردید و با گروه شاهد (فاقد ملاتونین) اختلاف معنی داری داشت ( 05/0>P).

تاکنون دادگاه های کیفری بین المللی متعدد از سوی جامعه جهانی، سازمان ملل متحد و شورای امنیت برای رسیدگی به جنایات بین المللی تشکیل شده است؛ نظیر دادگاه نورنبرگ، دادگاه توکیو، دادگاه کیفری بین المللی برای یوگسلاوی سابق ورواندا، دیوان کیفری بین المللی دایمی و دادگاه ویژه سیرالئون. شورای امنیت سازمان ملل متحد در مه 2007 میلادی بنا به درخواست دولت لبنان، به موجب قطعنامه (2007)1757، اساسنامه مربوط به تاسیس دادگاه ویژه لبنان را برای محاکمه و مجازات کسانی که مرتکب جرایم تروریستی منجر به قتل 23 نفر از جمله نخست وزیر سابق لبنان - رفیق حریری - شدند، تصویب کرد. دادگاه ویژه لبنان از بسیاری جهات یک دادگاه منحصر به فرد است و رویکردی جدید را در حقوق کیفری بین المللی در پیش گرفته است. به دیگر سخن، دادگاه بین المللی ویژه لبنان در ماهیت و روش بی سابقه است. این جستار، به دنبال تبیین ویژگی ها و خصایص دادگاه ویژه لبنان در مقایسه با سایر دادگاه های کیفری بین المللی می باشد.

این پژوهش به منظور بررسی اثر کم آبیاری با آب مغناطیسی بر عملکرد و بهره وری مصرف آب گیاه ذرت به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در 4 تکرار در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زنجان از تیر تا مهرماه سال 1390 اجرا شد. عامل آبیاری در چهار سطح شاهد (کامل) (T1)، 80 درصد (T2)، 60 درصد (T3) و 40 درصد (T4) نیاز آبی گیاه و عامل نوع آب در دو سطح آب مغناطیسی (عبور داده شده از میدان مغناطیسی) و آب معمولی (بدون عبور از میدان مغناطیسی) بود. بر اساس نتایج، عبور دادن آب از میدان مغناطیسی باعث کاهش 41.11 و 35.5 میلی گرم در لیتر در یون های کلسیم و کلر (به ترتیب) گردید. سطح برگ، محتوای کلروفیل برگ، وزن تر کل، وزن خشک کل و بهره وری مصرف آب در گیاهان تحت آبیاری با آب مغناطیسی نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 9.5، 10.68، 8.31، 17.41 و 9 درصد افزایش داشت که این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار بود. نتایج تحقیق حاضر نشان داد، اعمال کم آبیاری باعث ایجاد تفاوت معنی دار در چهار سطح متفاوت در مقدار صفات وزن تر و خشک کل، سطح برگ و محتوای کلروفیل برگ شد. وزن تر کل و بهره وری مصرف آب بر اساس وزن تر کل در تیمار آب مغناطیسی 31.56 تن در هکتار و 14.22 کیلوگرم بر مترمکعب (به ترتیب) بود. مقادیر اخیر در تیمار آب مغناطیس نشده به ترتیب 28.94 تن در هکتار 12.94 کیلوگرم بر مترمکعب بود.

به منظور بررسی تاثیر مقدار آب در آبیاری قطره ای زیرسطحی بر کارایی مصرف آب، عملکرد خرما، اجزای عملکرد و تعیین مناسب ترین تیمار آبیاری در دو رقم خرما، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خردشده در قالب بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار برای دو سال زراعی (1394-1392) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان اجرا گردید. فاکتور اصلی مقدار آب در آبیاری قطره ای زیرسطحی در سه سطح بر اساس 75%، 100% و 125% نیاز آبی و فاکتور فرعی، رقم در دو سطح شامل کبکاب و زاهدی بود. در تمام صفات کمی به جز کارایی مصرف آب ازجمله وزن حبه و هسته، طول، تعداد حبه در خوشه، عملکرد خرما و کارایی مصرف آب اختلاف معنی داری بین تیمارهای سطوح مختلف آب وجود نداشت. لذا مصرف زیاد آب در تیمارهای 100 و 125 درصد نیاز آبی نسبت به تیمار 75 درصد موجب نشده تا هر دو رقم خرما از نظر صفات کمی نسبت به تیماری که کمترین آب را دریافت نموده برتری داشته باشند.. به طوری که با مصرف 7545.3 مترمکعب در هکتار آب در تیمار 75% نیاز آبی علاوه بر صرفه جویی در مصرف آب به میزان 25.0 و 40.0 درصد نسبت به تیمارهای 100 و 125 درصد نیاز آبی، عملکرد این تیمار 6396.9 کیلوگرم در هکتار و کارایی مصرف آب آن نیز 0.848 کیلوگرم بر مترمکعب به ثبت رسید. دو رقم کبکاب و زاهدی نیز از نظر عملکرد و کارایی مصرف آب اختلاف معنی داری نداشتند. به طوری که در رقم کبکاب میزان عملکرد 5857.1 کیلوگرم در هکتار و کارایی مصرف آب نیز 0.610 کیلوگرم بر مترمکعب به ثبت رسید.